Niedawno Sąd Najwyższy podjął bardzo interesującą uchwałę w kwestii przerwania biegu przedawnienia w sprawie wytoczonej w elektronicznym postępowaniu upominawczym, a zakończonej umorzeniem postępowania na podstawie art. 505[37] § 1 KPC (chodzi o uchwałę SN z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt: III CZP 66/13). Samo przerwanie biegu przedawnienia przez wniesienie sprawy do sądu oczywiście nie budzi wątpliwości, jednak czy skutek ten jest również utrzymany w przypadku umorzenia postępowania? Sąd Okręgowy w T. pytaniem prawnym skierowanym do SN poruszył ww. kwestię w kontekście następującego stanu faktycznego: powódka wystąpiła z pozwem o zapłatę w EPU, po rozpoznaniu sprawy sąd w Lublinie wydał nakaz zapłaty, jednak w odpowiedzi na wytoczone powództwo strona pozwana wniosła sprzeciw od nakazu, a sprawa została przekazana do rozpoznania przez sąd właściwości ogólnej; następnie sąd wezwał powódkę do uzupełnienia braków formalnych pozwu, a ze względu na niewykonanie przez nią tego zarządzenia ostatecznie wydał postanowienie o umorzeniu postępowania.
Na zadane pytanie Sąd Najwyższy odpowiedział twierdząco tj. uznał, iż wytoczenie powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym zakończonym umorzeniem postępowania na podstawie art. 505[37] § 1 KPC przerywa bieg terminu przedawnienia.
Nadto, na poparcie swojego stanowiska przedstawił m. in. argument, że „przy umorzeniu postępowania elektronicznego stosownie do art. 50537 § 1 in fine KPC nie występuje charakterystyczna formuła „pozew nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa”, która towarzyszy zwrotowi pozwu nieuzupełnionego w terminie (art. 130 § 2 KPC), umorzenia postępowania zawieszonego (art. 182 § 2 KPC.) i cofnięcia pozwu (art. 203 § 2 KPC). Poza tym przepisy postępowania cywilnego stanowiące o tym, że pozew nie wywołuje żadnych skutków jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa, są przepisami wyjątkowymi, wprowadzają bowiem odstępstwa od generalnej zasady w prawie cywilnym, zgodnie z którą pozew wywołuje wszystkie skutki prawne, które wynikają z ustawy, w tym także przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 1 KC) - jednak jako wyjątek od zasady nie mogą być interpretowane rozszerzająco”.
